پونه یا اوجی گیاهی علفی و بوتهای است که در استان مازندران به وفور یافت میشود و معمولا در اوایل بهار و نیز در اواخر تابستان شروع به رویش و ایجاد جوانه رونده میکند. به گزارش ندای تجن، نام علمی پونه، Mentha Pulegium است که بومی بسیاری از مناطق جهان است. این گیاه علفی و […]
پونه یا اوجی گیاهی علفی و بوتهای است که در استان مازندران به وفور یافت میشود و معمولا در اوایل بهار و نیز در اواخر تابستان شروع به رویش و ایجاد جوانه رونده میکند.
به گزارش ندای تجن، نام علمی پونه، Mentha Pulegium است که بومی بسیاری از مناطق جهان است.
این گیاه علفی و بوتهای در مازندران به وفور یافت میشود و معمولا در اوایل بهار و نیز در اواخر تابستان با نخستین بارشهای شهریور شروع به رویش و ایجاد جوانه رونده میکند.
اوجی از خانواده نعناییان و گیاهی خوشبو و معطر است که کاربردهای بسیاری دارد و حتی در صنعت عطرسازی از آن استفاده میکنند.
پونه در مازندران به عنوان گیاهی با طبع گرم شناخته میشود و گیاه تازه و خشک شده (پودر) آن نیز کاربرد دارد و یکی از کاربردهای شایع اوجی در فصل زمستان و برای درمان سرماخوردگی است.
مردم مازندران از دیرباز پونه را به عنوان چرک خشککن نیز میشناختند و برای درمان چرکهای موضعی مقداری از گیاه تازه را میکوبیدند و پس از گرم کردن در محل زخم و چرک قرار میدادند.
این گیاه به دلیل طعم معطر و خوشبو و همچنین خواص درمانی مصرف خوراکی نیز داشته و در غذاهایی مانند انواع کوکو، آش ترش و در تهیه انواع ترشیجات استفاده میشود و به صورت دمنوش نیز از این گیاه استفاده میکردند.
این گیاه از گیاهان پرکاربرد مردمان منطقه مازندران است.
روغن و اسانس پونه بسیار سمی است و موجب سقط جنین میشود اما قسمت هوایی این گیاه چه به صورت تازه چه به صورت خشک، مورد استفاده قرار میگیرد.
این گیاه در درمان سرماخوردگی و آنفولانزا کاربرد دارد. پونه دارای اثر مسکن قوی است و ضد نفخ، صفراآور و هضمکننده غذا است و در درمان بیخوابی نیز به کار میرود./بلاغ
