بیانیه عمومی خانه سرباز صلح ایران و انجمن های صلح محور درباره استفاده از سلاح اتمی
بیانیه عمومی خانه سرباز صلح ایران و انجمن های صلح محور درباره استفاده از سلاح اتمی

خانه سرباز صلح ایران به همراه تعدای از سازمانهای بین المللی صلح محور از روسای جمهور آمریکا و روسیه خواستند تا اولین استفاده کننده از سلاح اتمی نباشند. به گزاری ندای تجن_در این بیانیه از دو رئیس جمهور دارنده بیش از 90 درصد از کلاهک‌های هسته‌ای جهان خواسته شده تا ضمن حرکت به سمت عملیاتی […]

خانه سرباز صلح ایران به همراه تعدای از سازمانهای بین المللی صلح محور از روسای جمهور آمریکا و روسیه خواستند تا اولین استفاده کننده از سلاح اتمی نباشند.

به گزاری ندای تجن_در این بیانیه از دو رئیس جمهور دارنده بیش از 90 درصد از کلاهک‌های هسته‌ای جهان خواسته شده تا ضمن حرکت به سمت عملیاتی نمودن اهداف قراردادها و توافقات گذشته، متعهد شوند که در صورت بروز جنگ با طرف مقابل، هرگز در جایگاه اولین استفاده کننده از سلاح اتمی قرار نگیرند.
خانه سرباز صلح ایران به همراه تعدادی از نهادهای فعال بین المللی در حوزه صلح اقدام به تدوین و انتشار بیانیه عمومی نموده اند که در آن از دو رئیس جمهور ایالات متحده و روسیه خواسته شده تا در اولین نشست رسمی دو جانبه که در تاریخ شانزدهم ماه جاری میلادی (ژوئن) در کشور سوئیس برگزار می‌گردد، نسبت به انعقاد یک توافقنامه جدید هسته‌ای، همفکری و مقدمات آن را آغاز نمایند.

با عنایت به این مهم که قراردادهای بین المللی با موضوع پیشگیری از تولید سلاح‌های هسته‌ای و همچنین کاهش یا خلع سلاح‌های هسته‌ای تاکنون به موفقیت‌های قابل قبولی دست نیافته، در این بیانیه از دو رئیس جمهور دارنده بیش از 90 درصد از کلاهک‌های هسته‌ای جهان خواسته شده تا  ضمن حرکت به سمت عملیاتی نمودن اهداف قراردادها و توافقات گذشته، متعهد شوند که در صورت بروز جنگ با طرف مقابل، هرگز در جایگاه اولین استفاده کننده از سلاح اتمی قرار نگیرند.

همانگونه که اشاره شد تلاش‌های قبلی به منظور کنترل تسلیحات دو کشور با گذشت چندین دهه موفقیت آمیز نبوده است. معاهده استارت-1 که بلندپروازانه ترین تلاش برای خلع سلاح هسته‌ای دو ابرقدرت محسوب می‌شد در سال 1991 منعقد گردید و پیش بینی می‌نمود که شمار کلاهک‌های هسته‌ای آمریکا از 9986 عدد به 8556 عدد و شمار کلاهک‌های هسته‌ای شوروی را از 10237 عدد کلاهک، به 6449 کلاهک برسد. این کاهش شمار کلاهک‌های هسته‌ای قرار بود در طول هفت سال انجام پذیرد اما هیچ گاه تحقق نیافت.

به دنبال آن در سوم ژانویه 1993 میلادی و پس از فروپاشی شوروی پیمان استارت-2 را امضاء کردند، که کاهش 50 درصدی کلاهک‌های اتمی راهبردی مستقر در هر طرف را تا میزان 3000 و 3500 کلاهک مجدداً پیش بینی کرده بود. بعلاوه، این پیمان موشک‌های بالستیکی قاره پیما دارای کلاهک‌های چندگانه (ام. آی. آر. و) را ممنوع کرد و تعداد کلاهک‌های شلیک شونده از زیردریایی‌ها را به 1750 عدد محدود نمود. تمام مقررات تصدیق عملکرد قید شده در استارت-1 به استارت- 2 منتقل شد و سنای آمریکا و دومای روسیه نیز آن را تصویب کردند.

پیمان استارت جدید نیز که در سال 2010 بین روسای جمهور دو کشور امضا رسید، پس از 7 سال از لازم الاجرا شدن آن، نباید تعداد موشک‌های بالستیک و زیردریایی‌هایی که قابلیت حمل کلاهک هسته‌ای دارند، برای طرفین بیش از 700 فروند و موشک بالستیک و زیردریایی غیر مستقر از 800 فروند بیشتر باشد. همچنین، نباید موشک‌های بالستیک و زیردریایی‌هایی که دارای کلاهک هسته‌ای هستند، برای هر یک از طرفین از 1550 فروند تجاوز کند. این در حالی است که، آمریکا در زرادخانه اتمی خود 9 هزار و 500 کلاهک هسته‌ای و روسیه حدود 13 هزار کلاهک دارد، که از این تعداد 2500 کلاهک اتمی آمریکا و حدود 5 هزار کلاهک روسیه آماده استفاده می‌باشند. مدت اعتبار پیمان جدید ده سال و در واقع جایگزین اصلاحیه قرارداد استارت-۱ درباره کاهش تسلیحات استراتژیک است.

با وجود آنکه قرارداد استارت- ٢ در سال ١٩٩٣، میان آمریکا و روسیه امضا شده بود، اما این پیمان هرگز اجرایی نشد. در زمینه استارت جدید نیز باید اذعان داشت با توجه به واقعیات موجود که هم اینک بر روابط دو کشور آمریکا و روسیه سایه انداخته و افزون بر آن تعارض شدید منافع دو کشور در شرق اروپا، خاورمیانه و شمال آفریقا در بهترین حالت به همان سرنوشتی دچار خواهد شد که استارت 1 و 2 سال‌ها پیش به آن دچار گردیدند.

خانه سرباز صلح ایران با هم اندیشی با برخی از سازمان‌های مردم نهاد بین المللی ضدجنگ بخصوص کهنه سربازان دو کشور، به این نتیجه رسیدند که در چنین شرایط بهترین راهکار این است که الگوی توافق‌ها تغییر یابد و به جای بحث درباره اعداد و کمیت‌ها در خصوص نحوه بکارگیری آن توافق گردد. ضمن اینکه کاهش کمیت تسلیحات هسته‌ای و حتی در حالتی که دو کشور نیمی از تسلیحات هسته‌ای خود را نابود کنند، هیچ ضمانتی برای جلوگیری از وقوع یک جنگ هسته‌ای ایجاد نخواهد بود. فقط کافی است که همه متعهد شوند اولین استفاده کننده از سلاح هسته نخواهند بود، در آن صورت چه کسی می‌تواند از تسلیحات هسته‌ای بر علیه دیگران استفاده کند!؟

در صورت موفقیت در کسب نتیجه و حصول تفاهم بین دو رئیس جمهور، فعالان و مبتکران این بیانیه با بهره گیری از الگوی این توافق و با تجمیع و تمرکز بیشتر فشارهای بین المللی، تمامی دولت‌های دارنده سلاح‌های اتمی را وادار به پذیرفتن درخواست مشابه خواهند نمود./خانه سرباز صلح