به گزارش ندای تجن- در صبح روز چهارشنبه 14مهرماه سال جاری وبینار آموزشی زندگی برمحور کارآفرینی از سوی دانشگاه مازندران با سخنرانی «دکتر جمال قاسمی» برگزار شد.
پایگاه خبری تحلیلی ندای‌تجن با هدف بهره‌مندی جامعه از نکات آموزنده این وبینار اقدام به پیاده سازی خبر و نشر خلاصه‌ای از محتوای آن کرده است که در متن زیر می خوانید:
متاسفانه عده‌ای در کشور، کارآفرینی را به عنوان یک شغل معرفی می‌کنند، عده‌ای دیگر کسی را کارآفرین می‌دانند که بتواند یک کارگاه ، شرکت یا کارخانه را تاسیس یا مدیریت کند و ریسک آن را متقبل شود وعده‌ای دیگر تنها صاحبان کسب‌و کارهای کوچک را کارآفرین می‌دانند.
می توان گفت دیدگاه‌های مختلف دانشی درباره جایگاه کارآفرین وجود دارد؛ در دیدگاه دانش‌گرا (مدار)دانش و تئوری مورد تاکید قرار می‌گیرد، در دیدگاه کسب‌و کارگرا ، دانش‌گرایی توام با عملگرایی، همراه با اصول کسب و کار مورد تاکید است و در دیدگاه فنی‌و حرفه‌ای و کارو دانش، عملگرایی و دانش فنی مورد تاکید است.
در نقطه اتصال مشترک میان هر 3دیدگاه می‌توان کارآفرین را دارای ویژگی‌های خلاقیت و نوآوری، رشد، عزم و اراده و استقلال و توفیق طلبی دانست.
بنا به تعریف «وبستر»کارآفرین کسی است که متعهد می‌شود، مخاطره‌های یک فعالیت اقتصادی را سازماندهی، اداره و تقبل کند؛در کنار آن اقتصاددانان معتقدند که کارآفرین کسی است که منابع، نیروی کار،مواد و سایر دارایی‌ها را یا هم ترکیب می‌کند تا ارزش آن‌ها را نسبت به قبل بیشتر کند.
روان شناسان نیزمعتقدند که کارآفرین کسی است که به وسیله نیروهای شخصی خود به پیش می‌رود، نیروهایی از قبیل نیاز به کسب کردن یا رسیدن به چیزی، تجربه نمودن، انجام دادن یا شاید فرار از قدرت اختیار دیگران.
حال کارآفرینی چیست؟
واژه کارآفرینی اغلب در اذهان ، مفهوم اشتغالزایی و ارتباط مستقیم و ذاتی با کار(آن هم از نوع فیزیکی آن)را تداعی می‌کند. اما تفاوت‌های بنیادین با آن دارد؛کارآفرینی فرآیندی است که اندیشه را به کسب و کاری تبدیل کند و بتواند ارزش اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی تولید کند.
از طرفی «ژوزف شومپیتر» یکی از تاثیرگذارترین اقتصاددانان قرن بیستم معتقد است که نوآوری در زمینه‌های ارائه کالای جدید، روشی جدید در فرآیند تولید،گشایش بازاری تازه،یافتن منابع جدید و ایجاد هرگونه تشکیلات جدید در صنعت نوعی کارآفرینی است.
معرفی ویژگی‌های کارآفرینان
مک کللند و همکارانش ویژگی‌های کارآفرینان را شامل؛نیاز به توفیق، تمایل به مخاطره پذیری، نیاز به استقلال، داشتن مرکز کنترل درونی و خلاقیت می‌دانند.
انواع کارآفرینی
کارآفرینی به دو بخش فردی و گروهی تقسیم می‌شود که بخش فردی به دو بخش کارآفرینی آزاد(مستقل) و کارآفرین سازمانی تقسیم می‌شود.
کارآفرینی آزاد یا مستقل فرآیندی است که کارآفرین طی می‌کند تا فعالیت کارآفرینانه را به صورت آزاد به پایان برساند ودر کارآفرینی سازمانی هم کارآفرین فعالیت کارآفرینانه را در سازمانی سنتی و بوروکراتیک، به ثمر برساند.
کارآفرینی گروهی هم در بخش سازمانی و هم شرکتی صورت می‌گیرد با این تفاوت که در بخش شرکتی سازمان فرآیندی را طی می‌کند تا همه کارکنان بتوانند در نقش کارآفرین انجام وظیفه کنند و تمام فعالیت‌های کارآفرینانه فردی و گروهی به طور مستمر، سریع، راحت در سازمان مرکزی یا شرکت تحت پوشش به ثمر می‌رسند.
در ترکیب دیگر می‌توان کارآفرینی را در انواع کارآفرینی مستقل(کسب و کارهای کوچک)، سازمانی (شرکت‌های بزرگ کارآفرین)،اجتماعی و فرهنگی عنوان کرد .
رویکرد مطالعاتی
رویکرد مطالعاتی در حوزه کارآفرینی در دو بخش استقرایی(متداول) و قیاسی (نوین)قابل بررسی است که در بخش متداول در ابتدا رفتار افراد در کسب و کارها مورد بررسی قرار می‌گیرد و با شناسایی شاخص‌ها و رفتارهای شخصیتی و رفتاری، تعریف کارآفرینی فقط در بعد اقتصادی صورت می‌گیرد.
در رویکرد قیاسی هم در ابتدا نظریه‌پردازی، فرضیه پردازی و مدل‌سازی و در ادامه شناسایی و تبیین مفاهیم و ابعاد و مولفه های کارآفرینی و تعریف رفتارهای کارآفرینانه صورت می‌گیرد که محدود به کسب و کار نیست.
می‌توان گفت که کارآفرینی نوعی سبک زندگی یا یک فرهنگ است که همواره همراه کارآفرین و تاثیرگذار در ابعاد زندگی اوست با این نگاه که کسی که دارای ویژگی‌های کارآفرینانه است الزاما نباید وارد حوزه کسب و کار و بعد اقتصادی آن شود.
براین اساس افراد بسیاری هستند که در موقعیت کارآفرینی هستند یعنی صاحب کسب و کار اما رفتار کارآفرینانه ندارند وهمین طور افراد بسیاری در حوزه‌های فرهنگی، اجتماعی و سیاسی، دارای ویژگی کارآفرینانه، اما صاحب کسب و کار نیستند.
توانمندی‌هایی که در سبک زندگی کارآفرینی دارای اهمیت است، شامل؛ روحیه انجام کار تیمی، داشتن مهارت، انطباق پذیری با موقعیت‌های تازه و افراد جدید، قابلیت تصمیم گیری در شرایط جدید، کمک به دیگران و حمایت از آنان و اصلاح فعالیت هایی که مطابق با انتظار پیش نمی رود.
تربیت کارآفرین
در واقع دو عامل ژنتیک (ذاتی)و محیطی(اکتسابی) در رفتار کارآفرینانه تاثیرگذار است که نیاز به شناخت فرد نسبت به خودش دارد و بایدافراد را از کودکی، کارآفرین تربیت کرد.
برای تربیت کودکان کارآفرین، دادن مسئولیت به آنان، آموزش استفاده از فرصت‌ها، یادآوری ارزش پول، آموزش تفکر تحول‌گرا، تشویق به طی کردن مدارج علمی، سواد سلامت، آموزش مهارت مذاکره و سخنرانی در جمع دارای اهمیت است.
ویژگی‌های مدرسه کارآفرین
در مدارس کارآفرین می‌توان با واگذاری مسئولیت اداره فعالیت‌های کلاس، برپایی بازارچه‌های کسب و کار، برگزاری اردوهای دانش آموزی ، ساخت و تولید وسایل به شیوه عملی، بازدید از مراکز صنعتی و ارائه گزارش، تشویق به قصه نویسی و شرکت در مسابقات و …به تربیت افراد کارآفرین در جامعه یاری رساند.
تنظیم خبر:نداکلایی
