به گزارش ندای تجن-مراسم شادپیمایی با هدف آگاه سازی و ایجاد نشاط عمومی به مناسبت گرامیداشت تیرماسیزده شو هم زمان با آغاز هفته مازندران در ساری برگزار شد.
در این مراسم گروههای بومی محلی مازندران مانند سیوتیکا و جمعی از لیدرهای بوم گردی و طبیعت گردی استان با پوشش لباس محلی و نواختن سازهای مازندرانی از محل عمارت شهرداری ساری تا بوستان ولایت را شادپیمایی کردند و در محل بوستان به اجرای برنامه رقص و پایکوبی محلی پرداختند.
سرور بختی، رئیس موسسه فرهنگی اکو، جواد طالبی شهردار مرکز استان و اعضای شورای اسلامی شهر ساری و اقشار مختلف مردم کاروان شادپیمایی را همراهی کردند.
به گزارش ندای تجن-خبرگزاری ایسنا در گزارشی به تعریف جشن تیرماسیزده شو پرداخته است.
جشن تیرگان که در زبان محلی مازندرانیها به «تیرماه سیزده شو » معروف است، همان جشن معروف ایرانیان باستان است که در تاریخ باستانی تبری مصادف با دوازدهم آبان برگزار میشود.
درباره تاریخچه جشن تیرگان نیز روایات مختلفی وجود دارد؛ برخی پیروزی کاوه بر ضحاک و جشن مهرگان را مبنای جشن میدانند و برخی مردم معتقدند که تیرگان شب تولد حضرت علی (ع) است ولی برخی نیز معتقدند که جشن تیرماه سیزده شو یکی از کهنترین جشن ایرانیان و مردم استان مازندران است و ارتباطی به تولد حضرت علی (ع) ندارد.
جشن تیرماه سیزده در تاریخ پیش از اسلام در ایران وجود داشته است. در این مراسم با برپایی آیینهای ویژه و آماده کردن خوراکیهای سیزدهگانه جشن گرفته میشود.
تمامی خانوادهها در این شب کنار هم جمع میشوند و تا پاسی از شب به خوردن تنقلات و گوش دادن به قصه و افسانههای بزرگترها سپری میشود، در گذشته در غروب روز سیزده، جوانان هم با در دست داشتن چند ترکه بلند با کیسهای که به انتهای آن بسته شده است، همراه کودکان به در خانهها رفته و با سر و صدا و کوبیدن چوب به در خانهها و لالبازی و شعر « لال بیَمو، لال بیَمو ، پارسال و پیرار بیَمو ، چِل بَزِن دیگه بَزِن، لال اِنِه لالَک اِنِه ، سالو ماه ارزون بوه، لال مار رسوا نَوِ، لال اِنِه لالَک اِنِه، پار بورده امسال انه » را سر داده و از صاحب خانه تقاضای هدیه میکنند و صاحب خانه نیز اغلب به آنها پول، میوه و شیرینی میدهد.
در این شب افزون بر خوراکهایی که مناسب میهمانی است بنا بر رسم، خوراکیهای ویژهای نیز تدارک دیده میشود و برخی نیز برای این جشن خوراکیهایی همچون “کاچی” نوعی حلوا، شیرینی “پِتی بَزه نون” و “کماج” تهیه میکنند و افراد خانواده با جمع شدن در کنار یکدیگر، گردو، سنجد، شیرینی، میوه و چای میخورند.
شگون چوب خوردن از لال نیز از دیگر برنامههای مخصوص این جشن است، به گونهای که در این شب شخصی با لباس مبدل، دستمالی به سر بسته و صورتش را سیاه میکند و مانند لالها با کسی حرف نمیزند. این شخص که او را لال، لال مار و لال شیش میگویند با همراهی چند نفر وارد خانههای محل میشود و با چوب و ترکهای که در دست دارد، ضربهای به ساکنان خانه میزند.
مازندرانیها، آمدن لال را به خانه و کاشانه خود به فال نیک میگیرند و باور دارند که «لال» هر کس را بزند تا سال دیگر مریض نمیشود.
گرامی داشت هفته مازندران بهانهای است تا آداب و رسوم و سنتهای قدیمی استان که برگرفته از تاریخ و فرهنگ و کهن ایران است،
زنده نگه داشته شود.
منبع عکس:شهرداری ساری