به گزارش ندای تجن- هنوز نمی¬دانم که آیا مصاحبه و شنیدن صدای یک هنرمند و مکتوب کردن این گفتگو درست است یا نه؟ چرا این حرف را میزنم ؟ برای اینکه هیچ شکل از ارتباط نمی°تواند جای ارتباط رودررو را بگیرد ….. اما جایی که علیرغم اینقدر پیشرفت جهان در حوزه ارتباطات نمیشود یک نقد درست و یک ارتباط رودررو سالم ایجاد کرد مصاحبه در این شکل میتواند راه گشا باشد .
بنابراین گفتگوی خود را با سیروس کهوری نژاد تهیه کننده و کارگردان سینما و تلویزیون آغاز می کنم.
در هر حال حرف ما درباره¬ی هنر نمایش است هنری که با چندین عنصر در هنر ارتباط دارد، منظور اینه که نمی¬شود هیچکدوم از عناصر را از نمایش جدا کرد. بخشی از نمایش هم نقد، نظر، مصاحبه، مباحثه است.
.
گفتید که نمایش مجهول داره آماده اجرا می¬شود و توسط خودتون نوشته شده است؟
بله، گروه آماده اجرا است و حدودا 35 جلسه تمرین مفید داشتیم و البته بخش اعظم تمرین صرف آموزش و برطرف کردن آموزش-های غلط توسط همکاران من شده است.
آموزش غلط؟
بله آموزش غلط … برخورد اشتباه با مقوله بازیگری و رویکردهای منسوخ شده در چگونگی حضور در صحنه و خیلی چیزهای دیگر
میشه یه مقدار این موضوع رو باز تر کنید؟
شاید در حوصله این مصاحبه نباشد.
اتفاقا من فکر می¬کنم وقتی مخاطبین این مصاحبه رو بخونند براشون سوال پیش میاد که منظور شما چی بوده؟
خب… هرکسی می¬تواند در باره هنر نظر بدهد .. یعنی در مقوله هنر هر انسانی به هر شیوه¬ای که فکر کنیم اثر هنری خودش رو در معرض دید دیگران به اشتراک می¬گذارد … دیگران هم چه هنرمند باشند یا یک فرد عادی می¬آیند نظر می¬دهند و یک سوال پیش میاد آیا اثر هنری تولید شده توسط هنرمند آنقدر ناب هست که در معرض دید همگان قرار بگیرد؟ چیدمان¬هایی در کار یک بازیگر هست که چنان با ظرافت شکل میگیرد که شما حضور تکنیک رو احساس نمی¬کنید و میشود گفت این تکنیک علم بازیگری هست که حاصل تجربیات مکتوب بزرگان هنر بازیگری می¬باشد. زمانی که افراد بدون توجه به این علم شروع به کار می¬کنند اشتباهات زیادی در حوزه هدایت بازیگر اتفاق میافتد که در بسیاری زمان¬ها قابل جبران و اصلاح نیست جوابی که کار را به بحث مورد نظر برمی¬گرداند. تمام سعی هنر در طول زمان این بوده که میزان ناب بودن یک اثرهنری رو بتواند اندازه گیری کند و به ناب بودن آثار هنری کمک کند و همین با عث میشود که در هنر هم علم هنری شکل بگیرد. انسان امروز وارد حوزه تفکر شده است. بدون تعارف عده زیادی از این قافله جا مانده¬اند و به هیچ وجه جا ماندگی خود را باور ندارند. تفکر دارای رنج است و فرار از این رنج ما را به شادی نمی¬رساند بهتر است خود را با واقعیت روبه¬رو سازیم و از شادی فهم درست هنر لذت ببریم
.
شکل نمایش شما کمی عجیب و غریب است چه اصراری دارید که در این شکل اجرایی نمایش اجرا کنید. به نظر شما تماشاگر با این شکل از نمایش ارتباط برقرار میکند؟
ما به تنهایی نمایش اجرا نمی¬کنیم. از زمانی که نویسنده ایده را به کار می¬گیرد و وارد نوشتن می¬شود هر لحظه به تماشاگر خود می¬اندیشد . او سعی دارد از طریق هنر، درک تماشاگر را در چگونگی سازش و درگیری با محیط دچار تحول نماید. این به معنی آن نیست که حتما باید پیامی را در نمایش بگنجاند و با استبداد تماشاگر را مجبور به پذیرش این ایده و پیام کند، نه. او روند تحول و چگونگی درگیری با محیط را به شکل نمایش نامه می¬نویسد. پیامی وجود ندارد هرچه هست زندگی است و دیگر هیچ..
نویسنده با توجه به اشتراک¬های معنایی جامعه خود می¬نویسد. او در این تلاش از طریق کلمات به معنای واحد های نشانه گفتاری، جریان فضا زمان و مکان را به عنوان واحدهای معنایی را شکل می¬بخشد. در نمایش مجهول جریان واحد های معنایی به سمت اشتراک های فرهنگی رفته و در تلاش است بیشتر به تصویر به مثابه نمایش فکر کند تا دیالوگ. امروز ما به عنوان یک هنرمند و گروه اجرایی نمایش مجهول ایده خود را در معرض دید همگان قرارداده ایم و شدیدا به نقد درست نیاز داریم، ما خود خودمان را در نمایش به اشتراک گذاشته ایم و نمایش ما به مثابه یک محتوی هنری با تماشاگر وارد مکاشفه ای بی پایان شده. در واحد زمان و وحدت اشتراکهای فرهنگی با نشانه ها درگیر شده و داستان نمایش را می¬سازد. روند ارتباط این نمایش قدری متفاوت است و شاید بتوان آنرا شبیه به یک مکاشفه دانست. مکاشفه ای که ما را به جایی غریب راهنمایی می¬کند. و در آنجا ساخت نمایش بدون وقفه ادامه دارد. توجه به موسیقی هنرهای تجسمی عکاسی و… لازمه تئاترمی¬باشد، یعنی هنر نمایش برآیند تمامی این هنرهاست…
هر کسی که وارد یک گروه اجرایی تئاتر می¬شود، در این برآیند قرار میگیرد و ناچاراست که درباره این عناصر تفکر کند و حاصل این تفکر را در این گروه اجرایی تبدیل به عمل کند
گروه هنری رمز در نمایش مجهول سعی کرد است که به تمامی این عناصر توجه کنه و با ایجاد نوعی هماهنگی در نمایش با تماشاگر ارتباط برقرار کند. البته که شاید این اولین برخورد این نسل از تماشاگران با این شکل از نمایش باشد، ولی شروع این شکل از تجربه من در نمایش برمی¬گردد به سال¬های دهه هفتاد تئاتر ایران و من در این شکل حدود یازده اجرا در سالن¬ها ی مختلف داشتم و شاید امروز این اولین تجربه گروه اجرایی من باشه اما برای من شانزدهمین تجربه در این شکل اجرایی است. این شکل برآیندی است از اشکال نمایش ایرانی و البته اشکال آیینی جنوب بر این شکل از اجرا غلبه داره. در جریان موضوعی نمایش مجهول شاهد شکل گیری یک قهرمان ملی به نام آرش کمانگیر هستیم و این با توجه به کهن الگوهای ایران و شکل میگیرد در آیین شاد عروسی جنوب نمایش آغاز می¬شود و با عروسی و جاودانگی قهرمان داستان هم……..و پایان می¬یابد.
در آخر جا دارد بگویم که این نمایش یک بار در سال 1398 توسط گروه قبلی تمرین شد در آن گروه من و خانم آذر طهماسب بازی می¬کردیم و تمامی کارهای نشانه گردانی به عهده مسعود کهوری¬نژاد بود اما به دلیل شرایط کرونا کار تعطیل شد و جا دارد از گروه نمایش قبلی مجهول کمال تشکر را به جا بیاورم بعد از آن تمامی دکور ما در اثر سو مدیریت سالن نمایش مفقود شد. از گروه امروز نمایش مجهول که در انتهای این مصاحبه اسامی آنها را خواهید دید و بخصوص خانم عسکری و دستیار کارگردان ابوالفضل عبدالی
تشکر کنم.
نویسنده و کارگردان : سیروس کهوری نژاد بندری
بازیگران:
مهتاب عسکری
خالد امیریان
محمد رضا بابایی
بیتا خسروی
روزبه جهانی
سونیا فردی پور
عطیه صمدی
علیرضا حسین پور
پرستو علیزاده
و
سیروس کهوری نژاد
……….همکاران اجرا………..
طراح پوستر و بروشور: فرزاد ادیبی
طراح صحنه و ساخت ماسک و آگسسوار: سیروس کهوری نژاد بندری
آهنگساز: محمد کهوری نژاد
دستیار کارگردان: ابوالفضل عبدالی
دستیار تهیه: وحید سیبی
مدیر اجرا و منشی صحنه: نسترن اسکندرپور
مدیر صحنه و دستیار طراحی لباس: حدیث جعفری
دستیار تمرین: خالد امیریان
گرافیک و فتوشاپ: آذر طهماسب
گروه موسیقی زنده جنوبی: هادی لشکری، سعید شریعتی، عرفان کهوری نژاد
مدیر تبلیغات:روزبه کهوری نژاد
عکاس و فیلم بردار:مسعود کهوری نژاد
مونتاژ تیزر: محمد کهوری نژاد
ارتباطات رسانه ای: علیرضا نیاکان
این گفتگو پیش از این در پایگاه خبری پی نوشت منتشر شده است که با کمی تغییر در ندای تجن بازنشر شد.
