به گزارش ندای تجن_مهارت مقولهای گسترده است که نیاز به توجه و ابعاد کامل آن وجود دارد، ابعادی که در کشورهای پیشرفته از گذشتههای دور موردتوجه قرار گرفته است و همین موضوع سبب رشد رفتار سازمانی و توجه به توسعه فردی برای پیشرفت جامعه شد.
اما در کشور ایران بهتازگی در دهه اخیر موردتوجه قرار گرفت، شاید بهخاطر همین بیتوجهی بود که روانشناسی صنعتی، روانشناسی تبلیغات و سایر شاخههای تخصصی روانشناسی کمتر مورد اقبال ایرانیان بود و هست.
گفتیم مهارت، مسلماً حال به یاد مهارتآموزشی در آموزش فنیو حرفهای میفتید، بله یکی از شاخههای مهارت در همین سازمان نهفته است.
اما منظور نگارنده در اینجا، یادگیری مهارت واقعی یعنی مهارتهای زندگی است، اینگونه مهارتها سبب میشود تا جامعه در گام نخست نسبت به ارزش وجودی خود، نیازها، وجود خدا و ارتباط با خالق یکتا آگاهی یابد و در گامهای بعدی با شناخت نقاط قوت و ضعف وجودی در مسیر ارتقای نقاط قوت و پرکردن خلاهایی که سبب ضعف او شده است، گام بردارد.
لازم به ذکر است که مدتی است توجه به آموزش مهارتهای زندگی موردتوجه دولت قرار گرفته است، چه خوب است که یارانهای تحت عنوان مهارتآموزی در بودجه دولت سیزدهم تصویب شود تا خانوادهها با انتخاب خود بتوانند با تخفیف دولتی، همانند طرح پزشک خانواده به «روانشناس « موردنظر خود مراجعه کنند.
اگر دولت این گام را در کنار حمایت از آموزش «مهارتهای فنیو حرفهای »بردارد میتواند رشد و پیشرفت کشور را جلو بیندازد و مجلس نیز با حمایت از طرح میتواند در کنار کمک به اجرای طرحهای اقتصادی، شاهد رشد اجتماعی و فرهنگی جامعه که همیشه مورد عنایت مقام معظم رهبری بوده است، باشد.
البته دولت نیز میتواند با همکاری نهادهایی، مانند سازمان نظام روانشناسی و مشاوره ایران، روانشناسان مجرب و توانمند دارای «صلاحیت حرفهای»، «اخلاقی» و «تجربه مفید» را به انجمنهای مردمنهاد معرفی کند تا از این طریق ارتباط نزدیک و روبهرشدی میان مردم و جامعه روانشناسان ایجاد شود و مردم با میل و نظر خود و علاقه به سمت رشد و توسعه فردی گام بردارند.
نداکلائی