به گزارش ندای تجن- یکی از مواردی که می تواند رابطه ها را مستحکم نگه دارد وکم توجهی به آن چالش های فراوانی را ایجاد کند حفظ فاصله و احترام به حریم خصوصی طرف مقابل است.
عموما دوطرفی که بنای یک رابطه عاطفی را می گذارند از هم تقاضای توجه و دیده شدن دارند، برخی آدم ها وقتی وارد رابطه عاطفی و زوجی می شوند چسبندگی را نشانه ای از صمیمیت قلمداد کرده و تصور می کنند عشق و دوست داشتن یعنی شکستن مرزهای طرف مقابل، یعنی تماس های مکرر و صحبت های طولانی بی وقفه، دیدارهای بی وقفه و هر دقیقه از دیگری خبر گرفتن.
در حالی که خیلی از اوقات رابطه های بیمار گونه چنین علائمی از خود نشان می دهند در یک رابطه سالم طرفین به حریم شخصی و خلوت یکدیگر بها می دهند و آن را به رسمیت می شناسند و می پذیرند که طرف مقابلشان در حین اینکه در رابطه عاطفی است نیازمند وجود خلوت و تنهایی نیز هست، چنین فردی لزوما نه منزوی است، نه بیمار و نه گوشه گیر.
یک رابطه اصیل به معنی تجربه عشق به همراه آزادی است، در چنین رابطه ای کسی بردیگری سخت نمی گیرد و فشاری وارد نمی آورد و هر فرد برای خواسته ها و نیازهای طرف دیگر رابطه ارزش قائل است.
با این وجود باید دانست که تنهایی و رابطه دو سر یک محورند که ضرورت آن با همدیگر احساس می شود ،آن کسی که تنهایی برایش گزنده است کام خود و شریک عاطفی اش را تلخ می کند چرا که مدام توقع حضور دارد اما باید گفت که کنترل گری و لای منگنه قرار دادن عشق از ذهنیت ناسالم بر می خیزد.
رابطه سالم نیاز به مراقبت دارد نه کنترل و اینکه استقلال طرف مقابلمان را به رسمیت بشناسیم و اجازه دهیم رای خودش را ابراز کند و برای نظراتش ارزش قائل شویم و به مهمترین خواسته اش که حفظ فاصله و حریم است نیز احترام بگذاریم.
پس اگر کسی به خلوت خود رفت را منزوی و غیر اجتماعی نخوانیمش و بدانیم که در تنهایی است که مسیر های بیداری نمایان می شوند .
- هر کسی در زندگی خود حیاط خلوتی اختصاصی دارد که هرازگاهی مایل است به آنجا برود و برای خودش چایی بریزد و باخودش گپ و گفتی کند و به تماشای خود بنشیند./.
تهیه و تنظیم : محدثه قربانی کارشناس ارشد روانشناسی مشاور و مددکار کلانتری 13 ساری
