نداکلائی – شاید یکی از راه‌های بسیار زیبا برای پیوند ذهن با دل استفاده از هنر باشد، هنری که سینه را از عشق به خداوند پر می‌کند و این عشق را در تصاویر، نماد، تابلو یا هر محصول دیگری به تصویر می‌کشد.
محصول هنری در دستان هر هنرمندی تحت‌تأثیر روحیات، علایق و سلایق او شکل می‌گیرد و روح هنرمند به آن جان می‌بخشد
خانه‌موزه معرق حاج «علیرضا رضایی کلانتری» نیز عصاره‌ای از سال‌ها هنرمندی دست انسانی است که با عشق به خداوند وضو می‌گرفت و ذکر می‌گفت وبا کمان اره چوب را می‌تراشید وبا رنگ‌های مختلف تزیین و بر سقف نصب می‌کرد.
در یکی از روزهای گرم شهریور به همراه «نرگس رضایی کلانتری» به خانه‌موزه معرق که میراث پدربزرگ به پدرش است می‌رویم، آن طور که خانم رضایی می‌گوید هزینه بازدید از این مکان 20 هزارتومان است که کفاف مخارج آن را هم نمی‌دهد اما نیاز به فرهنگ‌سازی است تا مردم مشتاق به پرداخت آن باشند.
خانه‌موزه معرق کلانتری در ساختمانی دوطبقه در محل خیابان امام خمینی (ره) شهر کیاسر قرار دارد، درب‌های چوبی و محکم با نمایی سیمانی که وقتی درب را می‌گشایی و به داخل حیاط می‌روی گل‌های رنگارنگ و شاخه‌های سبز درختان حس زندگی می‌دهد، اگر قدری در خانه بیاسایی و نیم روز را بمانی عصرگاه با صدای خوانش گنجشک‌ها خواهی گذراند.
ترازویی قدیمی و بزرگ که می‌توانی روی آن بنشینی در وسط راهرو و پله‌ها از سقف آویزان شده است، دو طرف خانه پله‌های قدیمی و کوچک با نرده چوبی قرار دارد که علی‌رغم اینکه قدیمی است، امن و راحت می‌توان از آن بالا رفت.
در کنار پله‌ها و دورتادور حیاط پر از اتاق‌های کوچک و بزرگ قدیمی است که بر روی سقف چند اتاق معرق‌کاری شده است؛ اما به‌خاطر بیماری حاج علیرضا رضایی کلانتری نیمه‌کاره رها شده است و به گفته خودش دوست دارد کسی باشد تا آن را به پایان برساند.
وقتی به طبقه دوم می‌رسی پشت دربی که به بیرون باز می‌شود شعرهای «آیت‌الله حسن‌زاده آملی» معرق شده است و در راهرویی بزرگ و دل‌باز که می‌توانی از کنار نرده‌هایش حیاط زیبا را ببینی می‌توانی نخستین سقف معرق شده را نظاره‌گر باشی.
در راهرو میز بزرگی همراه با صندلی‌های راحتی برای پذیرایی از مهمانان در نظر گرفته شده است و می‌توانی قدری بیاسایی و چای حاج‌خانم گل نسا رستمیان را نوش جان کنی و خاطرات خانه را بشنوی.
پس از آن گشتی در اتاق‌ها بزن، در سقف 4 اتاق بالا به‌صورت کامل چوب‌های رنگارنگ معرق دعای جوشن کبیر نصب شده است را می‌بینی به‌طوری‌که در وسط یکی از اتاق‌ها که حاج‌آقا کلانتری در سن 18سالگی معرق‌کاری کرده است واژه «الله» به چشم می‌آید و مابقی اتاق‌ها که پس از سال‌ها برای معرق‌کاری سراغشان رفته است واژه «بسم‌الله الرحمن الرحیم» را می‌بینی که شکل تصاویر سقف به‌صورت لوزی است و تنها یک اتاق به‌صورت مستطیل معرق شده است.
درب‌های اتاق‌ها نیز با کلمات «بسم‌الله الرحمن و الرحیم» معرق‌کاری و قاب گرفته شده است و بر روی دیوارها هم تابلوهای قرآنی و دعا با اشکال مختلف که ساخته دست هنرمند کیاسری است دیده می‌شود.
آن طور که دختر خانواده می‌گوید تا سال 91 تنها خویشاوندان از معرق‌کاری سقف خانه اطلاع داشتند تا اینکه با ساخت فیلم مستند «سی‌سال با صد بند» توسط هنرمند مستندساز «مهدی زمان‌پور کیاسری» این خانه به مردم معرفی می‌شود. پس از آن حاج‌آقا کلانتری با کار فشرده تصمیم می‌گیرد تا معرق‌کاری سقف‌ها را به پایان برساند و در طول 4 سال با همکاری «حاجیه‌خانم رستمیان» که همیشه در کنار و کمک‌کارش بوده است نصب معرق در اتاق‌های بالا را به پایان می‌رساند و دو اتاق پایین هم به‌صورت نیمه‌کاره انجام می‌دهد.
پس از آن که اتاق‌های بالا را دیدی از پله‌ها پایین بیا و گشتی در حیاط خانه بزن و به اتاق‌های کوچک پایین نگاه بینداز و بوی خاک را حس کن، بوی خاکی که از لابلای خشت قدیمی خانه می آید و به عمق وجودت نفوذ می کند.
قدری در باغچه خانه راه برو و خش‌خش برگ‌ها را بشنو تا بوی طبیعت همراه با میوه‌های له شده مشامت را نوازش کند، آن گاه بنشین و فندق‌های کوچک را از زمین جمع کن و با سنگی بشکن و بر دهان بگذار.
همه اینها تصویر کوچکی از خانه‌موزه کلانتری است می‌توانی با تورهای گردشگری یا ماشین شخصی به اینجا بیایی و نیم روزی زیبا را در ذهنت ثبت کنی.
حال که تصویر این خانه را با قلم برای شما نوشتیم قدری از تقاضای خانواده کلانتری بگوییم که می‌خواهند تا مسئولان کشوری و استانی برای دریافت لوح اصالت خانه‌موزه معرق کلانتری کمک کنند
مسلماً با حمایت از این خانه‌موزه درواقع از فرهنگ و هنر ایران پاسداری می‌شود تا این خانه به‌عنوان یادگاری برای نسل‌های آینده باقی بماند.
