نامه ای به امام رضا(ع)

به گزارش ندای تجن-به مناسبت شهادت امام رضا (ع) نامه« آزاده نبی زاده» که به جشنواره نامه‌‌ای به امام رضا (ع) ارسال شده بود را بازخوانی می کنیم.

توی آب غوطه ورم، انگار که دانه ی لوبیایی باشم، چپ و راست می روم، بالا و پایین می شوم، گاهی هم صداهایی را از جایی خیلی دور می شنوم، کسی با من حرف می زند، اوایل صداها ناواضح بود آن وقت ها حتی نمی فهمیدم دارند با من حرف می زنند یا خودشان. بعد ها که صدا ها مفهوم تر شد فرق بین حرف های خودشان و وقتی مرا مخاطب قرار می دهند را فهمیدم. گاهی که حوصله ام سر می رود دست و پاهایم را پرت می کنم جلو، بخورد به محفظه ای که احاطه ام کرده. صدای خانم مهربان نامش را گذاشته لگد زدن! همین یک کار را بلدم: خوشحال که می شوم لگد می زنم، ناراحت می شوم لگد می زنم، اکسیژن کم می آورم، گرسنه می شوم یا خانم مهربان زیادی تکان تکان خورده فرقی ندارد، عکس العمل من به همه شان لگد زدن است، حالا گاهی یکی گاهی دو تا گاهی بیشتر ، حتی یک روز که خیلی حوصله ام سر رفته بود هشت بار لگد زدم! صدای خانم مهربان می آمد که کسی را دعوت می کرد تا لگد زدن هایم را حس کند، آن روز اولین باری بود که صدای آقای مهربان را هم شنیدم، لگد هایم که تمام شد هر دوشان زدند زیرگریه، صدای گریه را دوست نداشتم پس تصمیم گرفتم دیگر هیچوقت بیشتر از پنج تا لگد نزنم. هرچند من معنی عدد ها را نمی فهمم، خانم مهربان لگدهایم را اینطوری می شمارد. من معنی خیلی چیزهای دیگر را هم نمی دانم، مثلا نمی دانم بعد از شانزده سال بچه دار شدیم یعنی چه، یا نمی دانم به ضریح دخیل بستیم یعنی چه، من معنی دکترها جوابمان کردند، معجزه، آقا حاجتمان را داد، نامش را رضا می گذاریم، اولین سفر می بریمش مشهد، پابوس آقا را هم نمی دانم! اما می فهمم که نامم رضاست، خانم و آقای مهربان همه اش با این نام صدایم می زنند. من معنی نام رضا را هم نمی دانم، فکر می کنم او هم یک مرد مهربان است. وقتی بزرگ تر شدم و مثل خانم و آقای مهربان توانستم حرف بزنم معنی رضا را از آن ها می پرسم. شاید هم برایش چیزی نوشتم و فرستادم، مثل خانم مهربان، او هرکاری که می کنم را می نویسد و برای مادرش می فرستد، نامش را گذاشته نامه. همین است! وقتی توانستم بنویسم برای رضا که مرد مهربانیست نامه ای می نویسم و می فرستم، شاید همان طور که جواب آقا و خانم و مهربان را داده جواب مرا هم بدهد.