ندای تجن_بسیاری از افراد با فرزندان خود بگونه ای رفتار می کنند که والدین خودشان با آنها همان رفتار را داشته اند،این موضوع می تواند به این دلیل باشد که آنها دارای والدینی تاثیر گذار بوده اند. این والدین به عنوان الگوهایی که با رفتارشان بر تربیت فرزندان خود تاثیر گذار بوده و صرف نظر از […]
ندای تجن_بسیاری از افراد با فرزندان خود بگونه ای رفتار می کنند که والدین خودشان با آنها همان رفتار را داشته اند،این موضوع می تواند به این دلیل باشد که آنها دارای والدینی تاثیر گذار بوده اند.
این والدین به عنوان الگوهایی که با رفتارشان بر تربیت فرزندان خود تاثیر گذار بوده و صرف نظر از درست و یا غلط بودن این رفتارها، گاهی رفتارچندین نسل بعد را نیز تضمین کرده و حتی بصورت فرهنگ خانوادگی از نسلی به نسل دیگر انتقال داده اند.
گاهی افراد با سرمشق گیری های نادرست رفتارهایی را در ذهن خود نهادینه می کنند که برای کودکان خانواده استرس زا بوده و موجب اضطراب و درماندگی آنها می‌شود.
از آنجایی که استرس و اضطراب تاثیرات منفی ای مثل آسیب به ساقه مغز و کاهش قدرت یادگیری و در نهایت کاهش سطح هوش فرزندان دارد، بنابراین باید با فرزندان خود بگونه ای رفتار کرد که هیچ آثاری از این اختلالات در ذهن آنها رخنه نکند.
نخستین گام باید استرس را از خود دور کنیم و سپس با ذهن آگاهی کامل به این نتیجه برسیم که شاید سبک فرزندپروری مان که همان سبک فرزندپروری گذشتگانمان است، غلط بوده و اکنون باید بادیدی باز به موضوع نگریست.
بسیاری بر این اعتقاد هستند که چون خود خیلی خوب تربیت شده اند باید به سبک گذشتگان توجه خاصی نشان داد ویا همان را ادامه داد، این درحالی است که تربیت و آموزش و همچنین خوب و بد در موضوعات رفتاری امری نسبی بوده و افراد باید بدانند همیشه فضا برای پیشرفت بیشتر وجود دارد.
بنابراین نخستین گام همان پذیرش بی قید و شرط کودک می باشد، با پذیرش بی قید و شرط کودک به وی عزت نفس را هدیه داده و اعتماد بنفس کودک را در سطحی بسیار مطلوب افزایش می دهیم.
بعد از پذیرش بی قید و شرط و عزیز بودن کودک، روش تشویق و تنبیه نه به معنای اعمال خشونت بلکه به معنی ارائه پاداش و محرومیت برای کودک را باید در پیش گرفت.
کودک اینگونه می آموزد که باید برای رسیدن به خواسته‌ها و نیازهای خود تلاش کند و با تلاش می تواند به اهداف و یا پاداش خود دست یابد.
نباید فراموش کرد که ارائه تشویق و تنبیه مناسب باید به موقع و در زمان مناسب صورت پذیرد تا تاثیر مناسبی بر جهت دادن به رفتار کودک بدهد.
از سویی دیگر وقتی کودک از سوی والدین خود بویژه مادر بی قید و شرط مورد پذیرش قرار می گیرد،آغوش مادر و حتی کانون گرم خانواده برای وی تبدیل به بهترین و آرام بخش ترین مکان ها خواهد شد که در آن به نهایت آرامش می رسد.
بنابراین حین سرپیچی کودک مادر با تحریم موقت فرزند از آغوش خود می تواند به راحتی و با شرط و شروطی آسان و کوچک و البته به موقع رفتار فرزند خود را جهت دهد.
اینگونه فرزندان برای جلب نظر والدین خود تلاش کرده و مهر و محبت والدین برایشان بی نهایت ارزشمند بوده و برای رضایت پدر و مادر تلاش خواهند کرد.
وقتی هم که فرزندتان به مراحل بعدی رشدی بویژه به حساس ترین مرحله رشد خود یعنی نوجوانی رسید با تعامل مناسب و مهربانی خاص خود می توانید بیشترین اثرات را بر جهت دادن به رفتار وی داشته و در احساس آرامش فکری فرزند خود تاثیر گذار بوده و بدون دغدغه فرزند خود را برای رسیدن به شکوفایی کمک حال باشید.
قبل از هرچیز والدین باید بدانند تعامل بین آنها نیز بر رفتار فرزندان تاثیرگذار می باشد، چرا که والدین مهربان و تاثیرگذار خود تبدیل به الگوی موثری بر رفتار فرزندان خود شده و رفتارشان سرمشقی برای نسل بعد قرار می‌گیرد، بنابراین باید کانون خانواده را نیز مکانی امن و مناسب برای رشد و شکوفایی فرزندان کرد.
خوشرویی و مهربانی والدین با یکدیگر نیز بر رشد فرزندان تاثیرگذار می باشد، چرا که فرزندان به هردو والد خود عشق ورزیده و بهترین ها را برای هردوی آنها می‌خواهند، والدینی که حین تعارض فرزندان را وارد بازی‌های زناشویی خود می کنند، بشترین تعارضات و درگیری‌های فکری را برای جگر گوشه های خود به ارمغان می آورند.
در مقابل دیدگان فرزندان خود به گونه ای رفتار کنید که آنها باور کنند شما بهترین انسان روی کره خاکی بوده و بزرگترین افراد هستید.
از دروغ و دعوی و خشونت در مقابل دیدگان فرزندان خود جدا بپرهیزید که این رفتارها علاوه بر یادگیری تاثیراتی مثل تعارض های درونی و اختلالاتی مثل استرس و افسردگی برای کودکان و نوجوانانتان به همراه خواهند داشت.
گردآورنده: “قاسم گرجی” کارشناس ارشد روانشناسی، معاونت فرهنگی و اجتماعی فرماندهی انتظامی استان مازندران
