به گزارش ندای تجن_مهمترین علت ابتلا به بیش فعالی و کم توجهی مربوط به عوامل ژنتیکی است که اجتناب ناپذیر است، ولی در خصوص عوامل محیطی می توان پیشگیری کرد…..
بیش فعالی (ADHD) اختلالی است که باعث می شود کودکان در کنترل رفتارهای خود دچار مشکل شوند و این اختلال یکی از شایع ترین اختلال های روانپزشکی در کودکان است.
شیوع این بیماری در پسران 3 برابر بیشتر از دختران است،کودکان با اختلال بیش فعالی دچار مشکل در کنترل رفتارهای خود هستند، آن ها ممکن است در مکان هایی که باید آرام باشند بیش از اندازه سرو صدا و جنب و جوش داشته باشند و همین طور در ارتباط با سایر همسالان خود دچار مشکل باشند به همین دلیل دچار مشکلات عملکردی فراوانی در منزل و مدرسه خواهند شد.
آنها ممکن است دچار افت تحصیلی شوند و همین طور به دلیل اینکه درک درستی از خطر ندارند خود را در شرایط بسیار خطر ناک قرار دهند.
مهمترین علت ابتلا به بیش فعالی و کم توجهی مربوط به عوامل ژنتیکی است که اجتناب ناپذیر است، ولی در خصوص عوامل محیطی می توان پیشگیری کرد.
علائم بیش فعالی :
این افراد به راحتی وظایف محول شده را فراموش کرده یا ترتیب انجام آنها را از خاطر می برند، افراد مبتلا به اختلال کم توجهی به راحتی دچار حواس پرتی می شوند در واقع هر اتفاق کوچکی می تواند تمرکز آن ها را با مشکل مواجه کند، این افراد به سختی می توانند برای مدتی هم که شده آرام و بی تحرک باشند.
افراد مبتلا به نقص توجه غالبا نمی توانند منتظر به پایان رسیدن صحبت های افراد بوده و دائما حرف دیگران را قطع می کنند.
بیش فعالی بزرگسالان معمولا از عدم درمان این اختلال در زمان کودکی ناشی می شود که با نشانه هایی به مراتب ملایم تر از کودکان همراه است با این حال اختلال مذکور به شکل قابل توجهی به جنبه های مختلف زندگی افراد تاثیر گذار بوده و ممکن است روابط خانوادگی یا حرفه ای افراد را به شدت دچار اختلال کند.
ADHD به طور کلی در کودکان سن 5 تا 7 سالگی قابل تشخیص است و بهترین سن برای مراجعه به یک متخصص در سن 5 سالگی است.
و اگر در این سن متوجه شدید :
-کودک شما پرخاشگر است.
-رفتارهای کودک شما تکانشی است .
-کودک شما در تمرکز و توجه مشکل دارد.
-فعالیت فرزند شما در اجتماع دوستان و یا مدرسه دارای مشکل ارتباطی است.
باید به سرعت به یک متخصص روانشناس برای درمان به موقع مراجعه نمایید. البته باید در نظر بگیرید که علائم ذکر شده برای فرد بایستی بالاتر از شش ماه وجود داشته باشد تا بتوان فرد را مشکوک به ADHD دانست.
علل اصلی بروز :ADHD
-عوامل ارثی ،عوامل محیطی مانند سموم و آلاینده ها ،عوامل اختلال مغزی و رشد سیستم عصبی،مصرف الکل و دخانیات در دوران بارداری ،استفاده بیش از حد از قند،زایمان زودرس ،وزن کم هنگام تولد.
راههای درمانی مختلف برای ADHD و جود دارد از قبیل:
لورتانورفیدبک،درمان با دارو،رفتار درمانی.
برخی از درمان ها که می توانند والدین انجام دهند از قبیل:
-ایجاد عادات غذایی سالم مانند مصرف میوه ،سبزیجات ،غلات وانتخاب منابع پرو تینی کم چرب .
-مشارکت در فعالیت های بدنی روزانه مناسب با سن کودک.
-محدود کردن مدت زمان استفاده روزانه کودکان از تلویزیون ،کامپیوتر،موبایل و وسایل الکترونیکی ..
-رعایت ساعت خواب شبانه توصیه شده براساس سن کودک.
در بیشتر موارد بهتر است درمان ADHD با ترکیبی از روش های رفتار درمانی و درمان دارویی انجام شود .
برای کودکان پیش دبستانی (4-5)ساله مبتلا به ADHDرفتار درمانی به ویژه آموزش برای والدین به عنوان اولین اقدام درمانی قبل از مصرف دارو توصیه می شود و اینکه چه درمانی به نتیجه بهتری می رسد به کودک و خانواده او بستگی دارد.
برنامه های درمانی کودک شامل نظارت دقیق ،پیگیری در صورت نیاز ایجاد تغییرات در سبک زندگی در طول مسیر درمان است، اگر ADHD تا بزرگسالی ادامه یابد باعث ایجاد مشکل در محل کار،خانه،روابط فرد می شود یا به صورت بی قراری شدید در فرد دیده می شود.
نرگس رضازاده – کارشناس ارشد روانشناسی، مشاور و مددکار اجتماعی کلانتری 12 بابلسر
