به گزارش ندای تجن به نقل از خبرگزاری تسنیم، نشست خبری مدیرعامل، نماینده سهامدار، و مشاور محیط‌زیستی شرکت صنایع پتروشیمی مازندران یا گوهر مازندران با دعوت از 50 خبرنگار استان و با حضور چند فعال محیط‌زیستی از دیگر نقاط کشور، تشکیل شد.
این نشست در محل احداث پتروشیمی یعنی 4.5کیلومتری ذخیره‌گاه زیست‌کره میانکاله، در دل مراتع، در همسایگی اراضی کشاورزی و باغی و اراضی ساحلی در حالی که غایب بزرگی به‌نام عبدالله عبدی سرمایه‌گذار این پروژه داشت، برگزار شد.
طرح پتروشیمی حسین‌آباد مازندران یا همان پتروشیمی میانکاله که اکنون به نام شرکت صنایع پتروشیمی مازندران اعلام موجودیت کرده است، با توجه به جانمایی انجام‌شده خارج از توان اکولوژیک منطقه است، مفهوم توسعه پایدار در آن دیده نمی‌شود و آلایندگی آن امنیت غذایی و حیات انسان و کره مسکون را به مخاطره می‌اندازد.
این طرح به‌دلیل نزدیک بودن به تالاب، منطقه حفاظت‌شده ذخیره‌گاه زیست‌کره و پناهگاه حیات وحش میانکاله به نام پتروشیمی میانکاله مشهور شده است و گرچه سرمایه‌گذار و نماینده او مدام می‌گویند اینجا میانکاله نیست و یا مدعی هستند سازمان حفاظت محیط زیست روشنگری نکرده است و برای فرافکنی می‌گوید “هیچ مجوزی در تالاب میانکاله یا برای پتروشیمی میانکاله صادر نکردیم”؛ اما واقعیت این است که پتروشیمی در محل فعلی با هر نامی که باشد، نابودگر است.
یک سال و نیم است که دامداران منطقه نگران آینده شغل سنتی و آبا و اجدادی خود هستند، کشاورزان نیز از همین حالا در استرس کیفیت محصولات ناشی از آلودگی آب و خاک هستند.
سرنوشت و معیشت 58 دامدار شناسنامه‌دار با 10 هزار رأس دام سبک در مراتع حسین‌آباد، للمرز، امیرآباد و دیگر روستاهای اطراف و حداقل 3 هزار کشاورز با دهها هزار هکتار اراضی باغی، شالیزاری و زراعی به خطر می‌افتد.
* آمار متناقض درباره اشتغال پتروشیمی میانکاله؛ از 200 نفر تا 75هزار نفر!
درباره میزان اشتغال نه‌تنها ابهامات برطرف نشد بلکه اعداد و ارقام متفاوتی اعلام شده است، در حالی که ابتدای امر افرادی چون غلامرضا شریعتی نماینده مردم بهشهر، نکا و گلوگاه عدد 75هزارنفری را برای این طرح اعلام کرده بودند اما اکنون اعداد قابل‌تأملی عنوان شده است.
“محمد رمضانی” مدیرعامل پتروشیمی مازندران به خبرنگاران گفت: دوران ساخت پروژه پنج‌ساله است و تعداد نیروی انسانی بین 5 تا 12 هزار نفر برآورد شده است و در دوران بهره‌برداری نیز با سه شیفت کاری بیش از 7 هزار شغل مستقیم و غیرمستقیم پیش‌بینی شده است.
او که به میزان ارزآوری پروژه و سود حاصل از آن می‌اندیشد؛ به خبرنگاران توصیه کرد که «زیاد به تعداد اشتغال اکتفا نکنید؛ تعدادی از بچه‌های همین منطقه که در پتروشیمی‌های جنوب کشور کار می‌کنند به اینجا می‌آیند و در کنار خانواده‌هایشان هستند».
خودتان را درگیر اعداد رستورانی نکنید!
“قاسم خلیل خلیلی” نماینده سهامدار در ادامه سخنان مدیرعامل می‌گوید: 7 هزار نفر در زنجیره طرح از روز تأسیس تا پایان کار، اعم از مدیرعامل، پیمانکار و کارگر فعالیت دارند.
او ادامه داد: هم‌اکنون 39 کارگر برای نگهداری از فضای سبز شامل 12 هزار اصله درختِ صنوبر کاشته‌شده در محوطه فعالیت دارند و در مرحله بهره‌برداری، حداقل 100 نگهبان برای پتروشیمی نیاز داریم.
خلیل خلیلی که با حرارت صحبت می‌کرد، این بار با عصبانیت گفت: “ولش کنید این اعداد را که دوستان در فضای مجازی عنوان می‌کنند، این اعداد فقط در رستوران‌ها است”.
محمد محمدی مشاور محیط‌زیستی شرکت صنایع پتروشیمی مازندران اما در خلال سخنانش عنوان می‌کند که بین 100 تا 200 نفر شامل تعدادی از بومیان همین منطقه و تکنسین‌هایی که سالهاست در جنوب فعالیت دارند به مازندران می‌آیند.
او البته این را هم گفت: براساس آنچه در گزارشات ارزیابی زیست‌محیطی عنوان شده است؛ در دوران ساخت‌وساز ممکن است روزانه بین 100 نفر تا 3 هزار نفر درگیر کار شوند و در دوران بهره‌برداری نیز 360 نیروی رسمی و 1700 نیروی پیمانکاری خواهیم داشت و نیروی غیرمستقیم نیز 3 تا 3.5 برابر مجموع نیروهای رسمی و پیمانکاری خواهد بود.
با این حساب، اکنون 39 نفر در فضای سبز پتروشیمی، 100 نفر هم قرار است نگهبان باشند که تعدادی از آنها اکنون مشغول فعالیت هستند، حداقل 100 نیروی انسانی از جنوب کشور می‌آیند که قبلاً مشغول کار بودند، و به‌قول یکی از خبرنگاران، در نهایت برای اشتغالزایی مستقیم 200 نیروی جدید قرار است یک منطقه بااستعداد کشاورزی، دامپروری و گردشگری نابود شود.
* بدهکار نیستیم!
بدهی 58 میلیون یورویی سرمایه‌گذار به بانک توسعه صادرات نیز محل سؤال بود که نماینده سرمایه‌گذار تأکید دارد: ما بدهکار نیستیم، این وام ارزی بوده و پرداخت شده و چون نرخ ارز مصوب نشده یک اختلاف بین بانک و سرمایه‌گذار وجود دارد، وام تسویه شده و هر تصمیمی را دستگاه قضا درباره نرخ بگیرد، تابع هستیم.
او در حالی از تسلیم بودن در برابر قانون صحبت می‌کند که اعتراف کرده است سهامدار با بانک اختلاف ارزی دارد.
قاسم خلیل خلیلی درباره اهلیت سرمایه‌گذار نیز عنوان کرد که آقای عبدی فقط یک بنگاه اقتصادی به‌نام فولاد البرز ایرانیان به‌ارزش 20 هزار میلیارد تومان دارد و همین مشخص می‌کند که اهلیت و توانایی او با آنچه بدهی بانکی می‌گویند مغایرت دارد.
او ادامه داد: ما بخش خصوصی هستیم، از سرمایه‌گذار دعوت شده است، سرمایه‌گذار صاحب کارخانه فولاد است، صاحب کارخانه روغن نباتی شکوفه، صاحب کارخانه سیمان اصفهان به‌نام نایین، تنها تولیدکننده تیرآهن H، صاحب کارخانه ورق سیمانی ساریت و سهامدار شرکتهای مختلف ساختمانی است.
خلیل خلیلی نتیجه گرفت: وقتی همه صورت‌های مالی دو تا سه سال گذشته سهامدار پتروشیمی بررسی شده و توانایی ایشان به اثبات رسیده است یعنی اهلیت لازم را برای این طرح بزرگ دارد و موضوع بدهی بانکی نیز همانند موضوع پتروشیمی است که آن را به نام میانکاله به مردم معرفی کردند.
* ماجرای افزایش زمین و بتن‌ریزی شبانه چه بود؟
او در پاسخ به اینکه گفته می‌شود قرار است زمین مورد نیاز پتروشیمی افزایش یابد، تأکید کرد: براساس طرح توجیهی 92 هکتار زمین با تأیید سازمان حفاظت محیط زیست توسط منابع طبیعی و آبخیزداری در اختیار سهامدار قرار گرفت و اینکه می‌گویند 10 تا 15 هکتار دیگر اضافه خواهد شد، درست نیست.
نماینده سهامدار در خصوص بتن‌ریزی‌های شبانه نیز به خبرنگاران این‌گونه توضیح داد: 5 تا 6 کشاورز به همکار شما که یک پیج دیده‌بان دارد (منظور او حرّ منصوری عبدالملکی فعال محیط‌زیستی است که در خلال نشست خبری با شکایت پتروشیمی دستگیر و بازداشت شد) اطلاع دادند و او شبانه مشغول عکس‌برداری بود.
خلیلی ادامه داد: یک کارگاه بتنی در شهرک ناحیه دوی بهشهر، برق کافی برای عملیات بتن‌ریزی در روز را نداشت و برای 11 شب تا 8 صبح برق داشت که به همین دلیل بتن‌ریزی در شب صورت گرفت اما اخلاقیات رعایت نشد و از این اقدام بهره‌برداری منفی صورت گرفت.
* خبری از مجوز نیست
سؤالی که با پاسخ های تند و همراه با حرارت و عصبانیت او همراه شد، سؤال خبرنگار تسنیم درباره ادعاها و اخبار منتشرشده مبنی بر جعلی بودن مجوز ادعایی و اصرار بر شفاف‌سازی بود که نهایتاً نتوانست مجوزی ارائه کند و باز هم همان موارد تکراری بیان شد.
خلیلی ابتدا گفته بود همه چیز در فلش تقدیمی به خبرنگاران موجود است اما در ادامه گفت؛ “مجوز در لپ‌تاپ من است” و لپ‌تاپش را نیاورده است و در برابر این پرسش که “مگر می‌شود برای نشست به این مهمی شما اصلی‌ترین سندی را که می‌توانستید ارائه بدهید، همراه ندارید؟!”، اظهار داشت: شما مسئولیت حقوقی آن را می‌پذیرید که می‌گویید جعلی است؟ مستندات تصویری به شما دادم و مسئولیت این مدارک را هم می‌پذیرم.
او ادامه داد: «مکانی که الآن در آن هستید، وزیر کشور کلنگ زده است، امروز به‌چه‌دلیل محیط زیست مخالفت می‌کند؟ به‌دلیل اینکه دوستان بداخلاق رسانه‌ها آن را میانکاله معرفی کردند و شما در هشتگ‌های خود می‌گویید نه به پتروشیمی میانکاله».
خلیل خلیلی با تکرار اینکه “من اگر مجوز نداشتم وزیر کشور می‌آمد کلنگ بزند؟” در واکنش به پاسخ خبرنگار ما مبنی بر اینکه “نظیر همین کلنگ‌زنی را در پالایشگاه نفت مازندران در اراضی حسین‌آباد داشتیم و چون مجوز محیط زیست نداشت اکنون اثری از آن نیست”، فریاد زد: پالایشگاه نفت را نه می‌دانم و نه می‌شناسم [این در حالی است که خودش بومی بهشهر و کاملاً در جریان است]، اما درباره کاری که انجام دادم مستندات آن روی فلش است.
* هولوگرام قاعده و قانون محیط زیست است
او در پاسخ به اصرار خبرنگار ما مبنی بر اینکه “مجوز اصلی و هولوگرام‌دار کجاست و اگر دارید آن را ارائه کنید!”، گفت: «هولوگرام قاعده و قانون محیط زیست است. من با سربرگ سازمان حفاظت محیط زیست و امضای معاونان، هیئت مدیره و مسئولان وقت مجوز دارم».
نماینده سهامدار گفت: یعنی من این‌قدر جرئت پیدا کردم و این‌قدر بداخلاقم در این جامعه که بیایم امضای معاون یک سازمان را جعل کنم؟! (خبرنگار ما نامی از معاون یا شخص دیگری نبرده بود و به‌طور کلی از مجوز سازمان حفاظت محیط زیست سخن گفت و اینکه آقای خلیلی از لفظ معاون استفاده کرده است، جای سؤال دارد!)
یکی دیگر از خبرنگاران نیز که از تهران آمده بود اشاره‌ای به پاراف‌های موجود در اسناد داشت و اعلام کرد: شما قطعاً و یقیناً هیچ مجوزی از سازمان محیط زیست دریافت نکردید و این مجموعه غیرقانونی است.
خلیل خلیلی همچنان روی مواضع قبلی خود ماند و جملاتی را همچون “اینجا میانکاله نیست و حسین‌آباد است” و اینکه “تابع ضوابط و قانون هستیم” تکرار کرد.
* نامه رسمی و ابلاغ “مجوز” در اختیار پتروشیمی قرار نگرفت
در این میان اما اظهارات محمد محمدی کارشناس و مشاور محیط‌زیستی تیم محیط زیست پتروشیمی میانکاله هم قابل تأمل است. او در همین زمینه اعلام کرد: «دو جلسه کمیته ارزیابی اثرات زیست‌محیطی طرح برگزار شد و بر اساس صورت‌جلسه نهایی مبنی بر رعایت ضوابط طرح و اجرای درخواست‌های محیط زیست به‌همراه تعهد محضری، در ادامه اسناد لازم در اختیار سازمان حفاظت محیط زیست قرار گرفت».
او ادامه داد: «مراحل پاراف نامه از امضا تا ابلاغ طی شد، در این مسیر نامه‌ای که شبیه همه پروژه‌ها برای عنوان “مجوز” هست، به‌صورت رسمی و ابلاغ در اختیار کارفرما یا مجری پروژه قرار نگرفت». «مجری پروژه آن نامه را از دبیرخانه گرفت و طبق قوانین جاری کشور اعتقادش بر این است؛ نامه‌ای که همه پاراف‌ها در زیر آن انجام می‌شود و می‌رود و شماره می‌گیرد و فقط باید به او ابلاغ شود و در اختیار دارد، عنوان مجوز تلقی می‌کند.»، درباره اینکه بگوییم این نامه به‌منزله داشتن یا نداشتن مجوز است، تفسیر و نتیجه آن را به‌عهده مخاطبان بگذاریم بهتر است.
* سازمان محیط زیست بگوید که می‌خواهد چه‌چیزی را نجات بدهد
محمدی اما خطاب به همکاران محیط‌زیستی خود گفت: در یک سال و نیم گذشته شاهد تعامل مشخص خطی هستیم که از یک‌سو مجری می‌گوید من مجوز دارم؛ پس باید بروم بسازم و از سوی دیگر سازمان حفاظت محیط زیست که می‌گوید مجوز ندارد و نباید بسازد، اگر این روند را بخواهیم ادامه بدهیم؛ آنچه آسیب می‌بیند و دود به چشمش می‌رود، محیط زیست است.
او این سؤال را هم مطرح کرد؛ سازمان حفاظت محیط زیست باید مشخص کند که؛ آیا می‌خواهد سازمان حفاظت محیط زیست کشور را نجات بدهد یا محیط زیست کشور را؟!
کارشناس تیم محیط‌زیستی پتروشیمی مازندران به دو طرف توصیه کرد که به‌جای ایجاد یک دیوار و پرت کردن حرف به‌سمت یکدیگر، وارد یک تعامل آشتی‌جویانه شوند تا پایان آن به یک پاسخ واحد در موافقت یا عدم احداث پتروشیمی برسد و برای مخاطبان مشخص شود که ابعاد قضیه به‌چه‌صورت بوده است.
* آب موردنیاز پتروشیمی از کجا تأمین می‌شود؟
درباره موضوع آلایندگی و اینکه چگونه قرار است تبعات زیست‌محیطی آن در کمترین حد باشد و اینکه تأمین آب و سوخت آن به‌چه‌صورت است نیز سؤالاتی پرسیده شد.
محمد محمدی کارشناس محیط‌زیستی طرح می‌گوید: تأمین آب موردنیاز از طریق دریا و با متولی‌گری وزارت نیرو است، مجوز تأمین نیز صادر شده و مشاور طرح نقطه آبگیری و نحوه پراکنش شوری را حسب دستور سازمان محیط زیست مورد بررسی قرار داده و به تأیید رسانده است.
محمدی تصریح کرد: عملیات تأمین آب از نقطه‌ای به‌فاصله 11 کیلومتر از ساحل به‌عمق 20متری دریا صورت می‌گیرد و در فاصله 15کیلومتری از ساحل در عمق 25متری آب تخلیه می‌شود و میزان آن نیز 7 هزار مترمکعب در ساعت است.
او ادامه داد: در فرآیند نمک‌زدایی و شیرین‌سازی ـ با توجه به اینکه در کشور بومی‌سازی شده است ـ حدود 5 هزار و 500 مترمکعب آب به دریا برگردانده و بقیه در فرآیندهای صنعتی مصرف می‌شود و آب حاصله نیز در یک بستر گردشی صرف آبیاری فضای سبز می‌شود که 25 درصد محدوده را شامل می‌شود.
* سوخت پتروشیمی از کجا تأمین می‌شود؟
این کارشناس درباره تأمین سوخت مورد نیاز اظهار داشت: خوراک پتروشیمی گاز شیرین است که در این طرح، گاز موردنیاز از خط سرخس ـ نکا به‌فاصله 3 تا 3.5 کیلومتری از محل احداث پتروشیمی منشعب می‌شود و از خط 30اینچ آن، یک خط 12اینچ گاز طبیعی دریافت می‌شود و به مصرف شرکت صنایع پتروشیمی مازندران می‌رسد.
محمدی در پاسخ به اینکه چه تضمینی وجود دارد که فقط از این سوخت استفاده شود، ابتدا گفت: پایه و اساس واحدهای نفت و گاز و پتروشیمی تکنولوژی است و پتروشیمی مازندران نیز از شرکت پژوهش و فناوری پتروشیمی که دانش صاحبان دانش در این زمینه را در دوران تحریم بومی‌سازی کرده است، نقشه راه را دریافت کرده است.
او ادامه داد: در مجوز تخصیص گاز اعلام شده است که در دوران پیک مصرف و در صورت لزوم شرکت گاز اجازه دارد که گاز پتروشیمی را قطع کند و آن را در اختیارش قرار ندهد، اما برای همه پتروشیمی‌ها پیش‌بینی شده است که در 3 تا 4 ماه پیک مصرف که دوران فطرت کارخانجات فرا می‌رسد، تعمیرات و نگهداری و سایر فعالیت‌ها در این زمان صورت بگیرد تا با کاهش گاز مواجه نشویم.
* همه چیز مورد تأیید محیط زیست است!
اما یک سؤال مهم این است که اثرات زیست‌محیطی طرح چگونه خواهد بود، در این زمینه مشاور محیط زیست شرکت پتروشیمی مازندران عنوان کرد: در 14 ماه گذشته فقط برای خروجی آب به دریا و برای بخش هوا پیگیری‌های متعددی صورت گرفت. برای نخستین بار در کشور موضوع باران اسیدی مدل‌سازی شد و نهایتاً سازمان حفاظت محیط زیست تأیید کرد که پتروشیمی مازندران چنین تهدید زیست‌محیطی را ندارد.
او این را هم گفت که در خصوص آب، پسماند و شیرابه‌ها نیز پس از ارزیابی‌ها و بررسی‌های انجام‌شده، تأییدیه سازمان حفاظت محیط زیست دریافت شده است و چنانچه یک واحدی، گاز را به متانول و متانول را به پروپیلن تبدیل کند، هیچ اثر محیط‌زیستی بر محیط اطراف و بر میانکاله وارد نخواهد کرد.
این کارشناس محیط زیست از سازمان حفاظت محیط زیست خواست در این زمینه شفاف‌سازی کنند و نشست مشترکی را با مجری داشته باشند در غیر این‌صورت آخرین وضعیت را که از نظر خودشان وجود دارد، تعیین تکلیف و اعلام کنند.
* شیرابه‌های صنعتی همچنان محیط زیست را تهدید می‌کند
به‌گفته رجبی یکی از کارشناسان محیط زیست، موضوع شیرابه‌های صنعتی در کشورهای پیشرفته تا جایی پیش رفته است که آن را به آب آشامیدنی و قابل مصرف تبدیل می‌کنند اما، آیا برای ایران نیز چنین چیزی ممکن است؟
از نظر این کارشناس، امکانش وجود دارد اما برای پروژه‌ای مانند پتروشیمی آن‌قدر گران تمام می‌شود که تقریباً هیچ سرمایه‌گذاری تاکنون دست به اجرای آن نزده است، به همین دلیل معمولاً در کشور ما ابتدا یک طرحی مصوب می‌شود، برای پیشبرد آن به هر نحوی ابتدا یک نمادی را برای آن تعریف می‌کنند اما مهم در روش اجراست که تجربه نشان داده است به مسائل قضائی کشیده می‌شود یعنی یک طرح دارای مجوز و با پیوست زیست‌محیطی سر بر می‌آورد اما به تعهدات خود عمل نمی‌کند، آب و خاک را از بین می‌برد.
انتهای پیام/+
