ندای تجن- به عنوان یک کنشگر دانشگاهی که به نماز اول وقت و جماعت اهتمام دارد وآن را گرامی می شمارد و دست برقضا در حوزه فرهنگی فعال است برگزاری اجلاس یا همایش استانی یا ملی برای نماز را در حال حاضر امر اولویت‌دار و ثمربخشی نمی دانم .البته نمی گویم برای تروبج نماز منفغل باشیم بلکه اداری شدن ترویج نماز را غیر موثر می بینم.
همایش استانی یا ملی زمانی موضوعیت و ضرورت دارد که مسئله نوظهوری در پیش رو بوده و اقناع جمع کثیری از مخاطبان نیازمند به اشتراک گذاشتن اطلاعات و تجارب جدیدی باشد یا محتوای همایش توان بسیج سازی و حرکت بخشی را در شرکت کنندگان ایجاد کند.
برگزاری سالانه کنفرانس های علمی ، سیاسی ، اقتصادی ، فرهنگی، اجتماعی و حتی دینی معطوف به ارایه تولیدات و محتوای جدید باید همراه با نوآوری باشد و تکرار انها صرفا با هدف بروز رسانی دانش و مسائل نو پدید وجاهت دارد.
به اعتقاد نگارنده بجای برگزاری همایش های پرهزینه برای نماز باید کرسی های نقد، آزاد فکری و آزاد اندیشی با هدف عارضه یابی و آسیب شناسی چرایی کم توجهی به امر مهم نماز در محافل آموزشی و رسانه ای برپا گردد.
شایسته است در جلسات نقد به این پرسش پاسخ داده شود که چرا علیرغم انبوه برنامه‌ها و فراوانی نهادهای مذهبی و فرهنگی ، آموزشی و رسانه ای و تشکیل ستاد اقامه نماز، شوربختانه بخش قابل توجهی از جامعه بخصوص جوانان، دانش آموزان و دانشجویان به نماز گرایش ندارند و نماز جماعت در مدارس ، دانشگاه ها، مساجد و ادارات کم رونق است!
ایرج نیازآذری/
روزنامه نگار و
فعال فرهنگی و اجتماعی
عکس تزیینی است
