ندای تجن- اگر مجلس را مظهر و تبلور نمایندگی افکار عمومی بدانیم، با همه انتقادات و محدودیت های انتخاباتی که می تواند پیش فرض مخاطبان فهیم این سطور باشد اما در همین شرایط موجود هم فرصت “رأی دادن” ناظر به حکمرانی مطلوب، ملی سازی مزیت های محلی ، اثربخشی صندوق رای ، ، نوسازی و سیاستگذاری پارلمانی متناسب با اولویت های حوزه انتخابیه، کمیسیون های تخصصی مجلس و توانمندی های نامزدان انتخابات پیش رو می باشد.
اگر از یک سو مواردی همچون امنیت، آموزش، اقتصاد، فرهنگ، آب، محیط زیست، کشاورزی، گردشکری، صنعت، رفاه، درمان، فناوری، عمران شهری و روستایی، سیاست داخلی و خارجی و حقوق شهروندی از اولویت های اساسی حوزه انتخابیه باشد، در سویی دیگر، مردم آن منطقه تصمیم می گیرند به کاندیدای مؤثری اقبال نشان دهند که علاوه بر اثبات قدرت حل مسأله و توانایی نمایندگی آراء و مطالبات مردم، برای حوزه انتخابیه خود نیز مزایا و دستاوردهایی را رقم بزند؛ مثلا” اگر اقتصاد، صنعت، بهداشت و درمان یا آموزش عالی نیاز و مزیت اختصاصی یک حوزه انتخابیه باشد، سیاستگذاری مردم آن شهرستان معطوف به انتخاب یک اقتصادان، کارآفرین، پزشک و دانشگاهی مؤثر از بین نامزدهای انتخاباتی خواهد بود و یا اگر کشاورزی، حقوق شهروندی، سیاست داخلی و عمران در اولویت نیازمندی های مردم حوزه انتخابیه قرار گیرد، انتخاب یک کاندیدا با سابقه صنفی، وکالت، نظامی یا مدیریت شهری مد نظر مردم آن شهر خواهد شد.
اگرچه عضویت در یک کمیسیون تخصصی، نافی عدم اشراف و توجه به کمیسیون های دیگر و یا نپرداختن به سایر ظرفیت ها و نیازمندی های آن حوزه انتخاببه نیست، لیکن انتظار از یک نماینده برای توجه همزمان به همه مسائل حوزه انتخابیه در یک دوره مجلس، امری دشوار به نظر می رسد.
با عنایت به سوابق نمایندگان دوره یازدهم و وکلای ادوار گذشته مجلس، علاوه بر مردم، کاندیداهای جدید خانه ملت نیز با توجه به تجارب و تخصص خود و اولویت ها و مسائل حوزه انتخابیه و کمیسیون های چهارده گانه می توانند در جهت دهی به رأی دهندگان با هدف سیاستگذاری پارلمانی و رهیافت های چهارسال پیش روی دیارشان نقش آفرینی کنند.
پی نوشت عملیاتی: تفسیر و خوانش انتقادی کنشگران سیاسی، اجتماعی و اقتصادی از این یادداشت و تطبیق آن با ویژگی ها، “نظام مسائل” و کارزار انتخاباتی استان ها در آوردگاه یازدهم اسفند مزید امتنان است.
ایرج نیازآذری/
بهمن ۱۴۰۲
