شاهنامه، هویت ایرانی است نه از حیث حفظ لغاتی که بی شک اگر نبود فردوسی و اهتمامش در تصنیف چنین شاهکاری، چون برگ های درختان، به خزان فراموشی واگذاشته می شد، بلکه از روی نمایش پهلوانان رادمردی چون رستم که چکیده غیرت است و هم نمود شیرزنانی چون گردآفرید که هم به زیور جمالِ سهراب فریب، مزین اند و هم به حلیه ی تدبیر و چاره اندیشی.