به گزارش ندای تجن – هر سال با آغاز فصل بهار و رویش مجدد طبیعت الهی و دگرگونی هستی آیین‌ها ومراسماتی متعلق به گوشه‌وکنار وطنمان اجرا می‌شود. نوید فصل بهار با نوروزخوانی و نوای ساز که در دامان طبیعت روستای سنگده پیچیده است، به نمایش درآمد. استاد پرویز عبدالهی، مسئول گروه موسیقی بومی محلی روستای […]
به گزارش ندای تجن – هر سال با آغاز فصل بهار و رویش مجدد طبیعت الهی و دگرگونی هستی آیین‌ها ومراسماتی متعلق به گوشه‌وکنار وطنمان اجرا می‌شود.
نوید فصل بهار با نوروزخوانی و نوای ساز که در دامان طبیعت روستای سنگده پیچیده است، به نمایش درآمد.
استاد پرویز عبدالهی، مسئول گروه موسیقی بومی محلی روستای سنگده در بخش دودانگه ساری یکی از هنرمندانی است که در دل روستا با صدای سازوآواز و نوروز خوانی به همراه هنرجویان و بانوی خود نوید فرارسیدن فصل مهربان بهار را می‌دهد.
در کنار استاد عبدالهی، استاد یحیی قدیری بایع کلائی و همراهی بانوی هنرمند و هنرجویان خوش درخشیدند.
آن‌ها عقیده دارند که زبان مازنی باگذشت زمان کم‌رنگ و چه‌بسا اگر مورد بی‌توجهی برای زنده نگه‌داشتن آن نباشد از بین برود.
نسل جدید ما از سنت‌ها، سازو آوازه‌ها و فرهنگ فولک مازنی فاصله گرفته‌اند و این بزرگ‌ترین لطمه به آداب‌ورسوم و قدمت سازه‌های این مرزوبوم مازندران است.
امروز وظیفه ماست برای زنده نگه‌داشتن این زبان و سازهای قدیمی تلاش کنیم تا مورد حمایت اقشار مختلف قرار بگیرد.
مازندران میراث‌دار هنرمندان در سازهای قدیمی (قرنه، سرنا)
هنر سازها و آواهای استان از گذشته دور در دیار مازندران دارای قدمتی طولانی است و توسط هنرمندان این سرزمین به یادگار گذاشته شده است.
امروزه با مدرن‌شدن ابزار و آلات موسیقی این سازهای قدیمی ارزشمندی بسیاری دارند و به‌عنوان عتیقه از آنان یاد می‌شود.
لطف الله سیفی یکی از چهره های موسیقی سنتی وبومی وچهره فرهنگ فولکوریک مازندران به عنوان بخشی از هویت وتاریخ سرزمین ما است.
سیفی درباره ساز قرنه این‌طور توضیح داد: ساز قرنه ازسه بخش تشکیل شده است که یک قسمت آن مانند لثه مصنوعی و قسمت وسط آن مثل شاخه است.
وی افزود: در سال ۱۳۷۶ این ساز با حضور مسئولین و اصحاب رسانه با شماره ۲۲ به‌عنوان میراث‌فرهنگی کشور به ثبت رسید و قرار است طی ۲ سال آینده به‌عنوان گنجینه بشری در یونسکو به ثبت برسد.
سیفی درخواست کرد تا از هنرمندان حمایت شود و آنان بتوانند زمان خود را صرف حفظ و حراست از فرهنگ بومی استان کنند.
سرنا یکی دیگر از سازهای قدیمی بادی باستانی ایرانی است که از چوب ساخته شده است، سرنای محلی بیشتر با دهان نواخته می‌شود.
پرویز عبدالهی از ساز قرنه و سرنا باتوجه‌به قدمت 150ساله حفاظت کرده است و برای احیای مجدد و برطرف‌کردن نقاط ضعف آن پوششی از کوک‌های آن با زیروبم به آن افزود و با گروه هنرمندان همراه شد.
وی برای تکامل این ساز سعی کرد فضای قرنه را پوشش دهد، به سبب علاقه بسیار به این موسیقی، در سال ۱۳۷٠ نزد لطف‌الله سیفی آموزش دید؛ پس از آن، در سال ۱۳۸٠ رمضان کریمی ساز سرنا را به او آموخت.
عبدالهی پس از فوت آقاجان فیوج زاده «رمضان کریمی» که پرونده‌ساز سرنا بسته شد، سعی خود را برای حفظ و آموزش این دو ساز (قرنه و سرنا) داشت.
او دارای دو دیپلم موسیقی هست و در سال ۱۳۹۴ به‌عنوان پیش‌کسوت نهمین دوره جشنواره موسیقی نواحی ایران در کرمان حضور داشت.
عبدالهی در طول این سال‌ها آثاری صوتی سه چکی و انار تیتی را به حوزه فرهنگ و هنر استان عرضه کرده است و کتاب آموزش قرنه را به نگارش درآورد و با گروهای مختلف موسیقی: خبیر، ماهتو، سلیم، زندگانی، نجما و… همکاری داشت.
وی درباره فعالیت خود در حوزه حفظ و آموزش ساز قرنه وسرنا، گفت: آموزشگاه موسیقی خود را در روستای سنگده از توابع بخش دودانگه ساری دایر کرد وهدف او آشکار نمودن استعدادهای نهفته بود.
این هنرمند ساعی در مسیر هنری، خود را از شاگردان طیبی و محسن‌پور می‌داند و همراهی همسرش «گلدسته زارعی» را به‌عنوان بانویی که توانست ساز «دِسَرکوتن» را به‌صورت خودآموز یاد بگیرد و بنوازد و به کودکان آموزش دهد، تأثیرگذار مطرح کرد.
وجود پدری هنرمند چون عبدالهی و مادری باهوش سبب شد تا امیرارسلان فرزند این زوج نیز ساز کوبه را فراگیرد و دیپلم افتخار آن را کسب کند.
این خانواده امیدوارند با حمایت از سازهای کهن و قدیمی، ارزش‌گذاری بر هنر هنرمندان، میراث‌داران فرهنگ اصیل مازندرانی برای نسل‌های بعد باشند.
لازم به ذکر است عکس‌ها مربوط به مراسم نوروزخوانی در بخش دودانگه شهرستان ساری است که در روز پنج شنبه 18اسفندماه سال جاری به سرپرستی استاد پرویز عبدالهی مسئول گروه موسیقی بومی محلی سنگده و استاد یحیی قدیری بایع‌کلائی به اجرا درآمد.
گفت‌و گو:ارسالی از زینت موسوی‌پور خبرنگار رسانه اخبار سوادکوه
عکس: مهر علی رهنمای، ایران‌منش
